گوتیک در انگلستان

گام های اصلی در تاریخچه ی گوتیک، که در فرانسه شروع شد، در سایر کشورها دو چندان برداشته شد. بنابراین در اواخر قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم دیگر شور رمانسک کم مانده بود که متوقف شود. سپس شیوه محلی، زیر نفوذ شیوه فرانسوی یا جور دیگر، شکل گرفت. این یشوه های واگرا آنقدر پرشمار است که در اینجا نمی توان به بحث درباره همه آنها پرداخت و به همین خاطر فقط به مواردی بسنده خواهد شد.

در سال 1174 میلادی در کلیسای کانتربری آتش سوزی فجیعی رخ داد. به ویلیام آوسنس که سنگ تراش ماهری بود، مأموریت داده شد تا محل جدیدی برای گروه کر طراحی کند. هر چه که ساخت آن به وسیله ی فردی فرانسوی و برای یک اسقف نرمنی بود، با این حال کار جدید کاملاً ویژگی انگلیسی داشت. به طور مثال کم ارتفاع تر از کلیساهای فرانسوی معاصر بود. ویلیام آوسنس طرح کلیسای کلونی را که شامل جفت جناح هایی بود، ترکیب کرد که به نوبه ی خود طرحی انگلیسی شد.

اغلب کلیساهای جامع انگلیس کلیساهای رهبانی بودند، در حالی که کلیساهای فرانسه برای روحانیون دنیوی ساخته می شدند. این امر فقط نکته مذهبی نیست، بلکه نکته ای با اهمیت برای معماری و طراحی شهری نیز محسوب می شود. کلیساهای انگلیسی از شرق به غرب کشیده بودند در حالی که کلیساهای فرانسه نسبتاً کم طول باقی مانده اند و این بخصوص با توجه به ارتفاع زیادشان کاملاً محسوس است. کلیساهای فرانسوی در وسط شهر، مشرف ه خانه های کوچکی ودند. کلیساهای انگلیسی گروه های زیادی را از رج ها را دارد که ارتفاعشان بیش از درختان است.

کلیسای سنت آگوستین

سنت آگوستن که از جانب پاپ گرگوری یکم به انگلستان فرستاده شده بود در سال ۵۹۷ میلادی به آن سرزمین رسید.پادشاه کنت در آن زمان اتلبرت بود که همسری مسیحی‌مذهب به نام برتا داشت. او یا به دلیل نفوذ همسرش و یا به خواست خود به آگوستین اجازه داد تا صومعه‌ای را در خارج از دیوارهای کانتربری در قسمت شرقی شهر بنیان نهد. اتلبرت همچنین فرمان داد تا در آنجا کلیسایی بسازند باشکوه تا آن را به پیتر و پل قدیس اهدا نماید و هدایای گوناگونی را وقف آن کنند. ویلیام تورن، وقایع‌نگار اواخر سدهٔ چهارده این کلیسا، سال ۵۹۸ میلادی را به‌عنوان تاریخ بنیانگذاری آن ثبت کرده است.

در این مکان همچنین سه کلیسای ساکسونی دیگر قرار داشت که وقف پنکراس قدیس، پیتر و پل مقدس و مریم مقدس شده بود. باقی‌ماندهی بنای دوران ساکسونی کلیسای سنت پنکراس هنوز وجود دارد اما دو کلیسای دیگر در دوران نورمان‌ها بازسازی شده و به یک بنا تبدیل شدند.

یکی از مهمترین کاربردهای کلیسای سنت آگوستین از همان ابتدای ساخت این بود تا به عنوان آرامگاه پادشاهان کنت و اسقف‌های اعظم کانتربری مورد استفاده قرار گیرد.

در سال ۹۷۸ میلادی ساختمان بزرگتری از سوی اسقف‌اعظم دانستن وقف سنت پیتر، پل و آگوستین شد.

سدهی ۱۲ میلادی

تا سال ۱۱۰۰ میلادی تمام آنچه که از بنای آنگلوساکسونی اصلی کلیسا باقی‌مانده بود در نتیجهی ساخت عمارت کلیسایی عظیمی با معماری رومی‌وار از بین رفت. در این زمان همچنین مکانی برای اهدای صدقات دریافتی به مستمندان اضافه شد.

سدهی ۱۳ میلادی

از حدود ۱۲۵۰ به بعد بار دیگر عملیات ساختمانی در کلیسا آغاز شد. صحن، دستتشویی، غذاخوری و آشپزخانه به‌طور کامل بازسازی شدند و سکونتگاه بزرگ و جدیدی نیز برای راهب اعظم ساخته شد. همچنین محدودهی کلیسا را به‌منظور ساخت تالاری بزرگ گسترش دادند.

سدهی ۱۴ میلادی

در سال ۱۳۰۹، دروازه بزرگ جدیدی که دارای کنگره‌هایی کوچک بود به منظور تکمیل صحن داخلی ساخته شد. بدین ترتیب راهبان در قسمت شمالی می‌توانستند زمین‌های بیشتری داشته باشند که درنتیجه، فضای بیشتری نیز برای صحن خارجی جدید فراهم می‌شد. همچنین تاکستان محصوری را در سال ۱۳۲۰ میلادی در آنجا ایجاد کردند. بخش شرقی کلیسا نیز به‌منظور ساخت مجموعه‌ای از سکونتگاه‌ها گسترش یافت.

وقوع زلزله‌ای در سال ۱۳۸۲ باعث بازسازی مجدد کلیسا شد و در ۱۳۹۰، دروازه‌خانه‌ای که تا به‌امروز نیز برجای مانده است ساخته شد. نمازخانهی بانوان، آخرین چیزی بود که در این سده در بخش شرقی کلیسای سنت آگوستین ساخته شد.

سدهی ۱۶ میلادی و انحلال

هنری هشتم، پادشاه وقت انگلستان در ۱۵۳۵ تمامی صومعه‌هایی را که درآمد سالانه‌شان کمتر از ۱۰۰ پوند بود را منحل کرد. با این حال کلیسای سنت آگوستین که درآمد سالیانه‌اش ۱۷۳۳ پوند بود توانست دور اول تعطیلی کلیساها را تاب آورد، اما سرانجام سرنوشت مشابهی نیز برای این کلیسا در ۳۰ ژوئیهی ۱۵۳۸ رقم خورد و کلیسای سنت آگوستین در طی ۱۵ سال پس از آن تاریخ به‌طور کامل برچیده شد. با این حال بخشی از ساختمان آن را به‌منظور ورود آن کلیو از آلمان به کاخ تبدیل کردند.

تاریخ معاصر

آن بخش از کلیسا که به کاخ تبدیل شده بود به‌توالی توسط نجیب‌زادگان و اشراف‌زادگان اجاره می‌شد تا آنکه در اوایل سدهی هفدهم در اختیار ادوارد لرد واتون قرار گرفت. او جان تریدسکانت پدر را به خدمت گرفت تا باغ‌هایی در اطراف آن به‌وجود آورد. گمان زده می‌شود که این کاخ تا سال ۱۷۰۳ که طوفانی سهمگین آسیبی جدی به ساختار رو به ویرانی کلیسا وارد آورد پا بر جا بود.

محوطه‌های ویران این کلیسا امروزه محدودهی قابل توجهی را در سمت شرق پوشانده‌اند و می‌توان گفت که کلیسای سنت آگوستین در روزگاران اوج خود از نظر بزرگی و اندازه با کلیسای جامع کانتربری که در نزدیکی آن بنا شده رقابت می‌کرده است.

کلیسای سالزبوری