خانه لانگ شباهتی به جلوه های مدرن جاه طلبانه ای که ملبس به آن است را ندارد و نماسازی آن با آجرکاری نواری قرمز پرکاری اجرا شده است. خانه کیفیتی مونومنتال (نمادین) دارد اما یکپارچه نیست. فرم های مکعبی با عرض و ارتفاع های متفاوت به طور نامتقارنی چیده شده اند و قاب فلزی پنهانی، خود را در نواحی مختلفی از سایبان ها و بالکن های کنسول شده به نمایش می گذارد.

پنجره های بزرگ و خوش منظره در آجرکاری سمت باغ نمود پیدا کرده اند اما در نمای شمال غربی و رو به جاده، پنجره ها برای تشکیل نوارهای طولانی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. این خانه یک ساختمان دو طبقه است؛ ورودی اصلی که یک درب منفرد ساده، در زیر سایبانی کنسول شده است به یک دهلیز کوچک باز می شود؛ دهلیزی که به مهم ترین و بزرگ ترین اتاق یعنی تالار نشیمن منتهی می شود. این فضای اصلی سیرکولاسیون است که دسترسی به پلکان را از شاه نشینی که در یک انتها قرار دارد فراهم می کند، شاه نشینی که دارای یک عقب نشینی وسیع و سه فضای محصور کوچکتر (اتاق موسیقی، نشیمن خصوصی و اتاق مطالعه) می باشد.

زمین این طرح شیب ملایمی به جنوب شرقی داشته و تراس باغ مانند مسطح، توسط دیوار حائل کم ارتفاعی تعریف شده است. خانه و تراس اطراف آن، یک مستطیل ساده در پلان را در ترکیب با یکدیگر تشکیل می دهند؛ چنان که گویا دو نیمه از یک ساختار کلی بوده اند که با دیوار پشتی خانه با عقب نشینی های فراوان آن، به دو قسمت تقسیم شده اند.

عقب نشینی ها در مقطع نیز همانند پلان صورت گرفته اند، بطوری که اکثر اتاق خواب های طبقه اول به تراس های سقفی باز می شوند. پلان در این تراز عملکردی تر بوده و با کریدور و شش حمام همجوار هر اتاق، بیشتر شبیه یک هتل شده است. سه عدد از این حمام ها، در داخل اتاق هستند و توسط نوار باریکی از پنجره های سقفی روشن شده و تهویه می شوند. این خانه در حال حاضر در شرایط خوبی بوده و به عنوان نمایشگاه هنری به کار می رود.

برای دیدن ادامه تصاویر به گالری رجوع کنید

جدیدترین معماری های دنیا را در ارگان معماری دنبال کنید