یادِ روزی که دلا مِی گل بوسونی بی

هر پسی ت ملّه ها دُهوت و میمونی بی

دلمو خش لُو مه خنه ،صب تا پسی

دقه مو بشیرنذیر، یا، دم میدونی بی

نو مو ارزو میخری ،گوشت و گنُم ،روغه و قند

فل ودل بی و همی جا، گپ ارزونی بی

ای نبی دُشتر و درمو سه مریضُوی لاجو

زندهی سی آدما راحت و آسونی بی

یاد روزی که ت صحرا، پُر مِیگی بی و خار

قاتغ کلی زنو بلبل و تبدونی بی

بچ و زلف بچکو ،صاف نه یه شونی بی

لوشو بندیر خنه، نازک و قِیطونی بی

ایسه ها چول وُبیدی دلمو همی جا میشو

چشم پیرسیک ا گری، سی تر بارونی بی

بس بکه دُهت مرتب، توکجا بیده اوسه

همه جا، گپ گپک یارک بیبونی بی

گپ دل مهلی ودل سخته بلالی، چه بگم

یاد روزی که دلا می گل بوسونی بی

شاعر: پرستو مرتب

نویسنده ی مطلب: مهدی نصیرپور